2021
de wespspin (tijgerspin)
Al een poosje was ik op zoek naar de wespspin, ook wel de tijgerspin genoemd.
Bang hoef je voor dit beestje niet te zijn, door de kleuren lijkt het alsof ze giftig en gevaarlijk is , maar ze is volledig ongevaarlijk voor de mens. Met haar zwart-geel gestreepte lijfje camoufleert ze zichzelf laag in het gras en schrikt ze vijanden af.
Het lievelings eten van de tijgerspin is de sprinkhaan, al zal ze zowat alles grijpen wat in de sterke, kleverige draden van haar web blijft vasthangen. Dat kunnen grote en sterke prooien zijn, zoals hommels en libellen. De spin gaat dan snel over tot actie en begint met het inwikkelen van de prooi.
De webspin hangt altijd ondersteboven in het wielweb, dat te herkennen is aan de twee extra zigzag matjes die straalsgewijs vanuit het centrum zijn aangebracht.
Het mannetje wordt na de paring vrijwel altijd ingesponnen en later opgegeten door het vrouwtje, zodat een tweede paring eerder uitzonderlijk is. Hij dient het vrouwtje tot voeding, wat de ontwikkeling van zijn nageslacht ten goede komt.
Het mannetje leeft ook aanzienelijk korter, nadat hij vowassen is slechts enkele dagen.
Ongeveer een maand na de paring, rond augustus, worden de eitjes afgezet in een relatief enorme, gelige eicocon. Een eicocon bevat honderden eitjes en wordt door het vrouwje bewaakt tot ze sterft. Ongeveer een maand nadat de cocon is gesponnen komen de jonge spinnetjes uit het ei, maar verlaten de cocon pas in maart van het volgende jaar.
Op de foto's hieronder
* de tijgerspin in haar web
* de tijgerspin met haar prooi ( een kleine sprinkhaan)
* de eicocon
Zonnebloem
Nee...deze zonnebloemen zijn niet van dit jaar!!
Ik heb de foto's vorig jaar ('20) gemaakt. Ik houd van zonnebloemen, ze doen de zomer ook eer aan vind ik! Urenlang kan ik er naar kijken hoe al die insecten genieten van die grote 'hapklare' zonnebloemen.
Toen ze uitgebloeid waren heb ik ze laten drogen in mijn broeikas en in de herfst prachtig (vond ik zelf) gedecoreerd op onze picknick tafel. Samen met de pompoenen en kastanjes van onze kastanjeboom. Een waar herfststukje. Niet alleen voor mijn ogen, maar ik had ook zeker die zaadjes bestemd voor de meesjes, want ik weet dat ze die graag lusten!!
In mijn beleving had ik het al helemaal voorelkaar.. de ramen schoon en mijn camera klaar liggen. Wat zouden die koolmeesjes prachtig bij de zonnebloemen kleuren!
Totdat ik op een ochtend eens heel vroeg voor het raam ging kijken...
WELPOTJANDORIE...
Een heel legioen muisjes (ja ja, wel een stuk of drie, vier broertjes en/of zusjes..) zaten zich te goed doen aan
mijn zonnebloempitten...
tsssssss....!!
Alleen achter het glas vind ik ze leuk om naar te kijken, brrr.
"Als de kat van huis is , dansen hier de muizen op tafel"
nou.... hier zijn ze dus!!
de loedertjes....
of......
hmmmm......zouden het dan toch kleine ratjes kunnen zijn?..
Bokken die wel graag een groen blaadje lusten...
Momenteel (1-8-'21) zijn de Olympische Spelen aan de gang in Tokio...
Nou heeft dat heus wel mijn interesse, maar werkelijk ...... wij hoeven niet naar Tokio dit jaar!
Vandaag kwam het olympisch onderdeel worstelen aan bod zowaar bij ons in de achtertuin.
Een waar schouwspel, want er gaat natuurlijk niet gestreden worden voor slechts een tweede plek..
ALLEEN GOUD (lees: een VROUW) TELT.....
Na het fluitsignaal kwam bok nr twee als aangeschoten wild met grote bokkensprongen het deelnemersveld op gerend. Hij had duidelijk de bokkenpruik op. Meteen viel hij aan. Bok nr één was nog niet echt voorbereid en schrok zich het apelazerus. Maar....hij herstelde zich snel en verdedigde zich te vuur en te zwaard!!
Er stond natuurlijk ook wel het één en ander op het spel..
Wie won mocht het vrouwtje mee naar huis nemen!! . En zeg nou zelf...welke bok wil dat nou niet....beide gaven zich niet snel gewonnen...
Maar... zoals het altijd gaat met 'The Games'...
Er kan er maar één de winnaar zijn....
Uiteidelijk heeft bok nr 1 , die zwak begon, de wedstrijd naar zich toegetrokken en moest nr 2 het onderspit delven..
Hij kon slechts 'van de bok dromen' (een pak slaag krijgen)
Reintje de vos
17 Juli 2021, zit ik op ons terras en kijk over de weilanden....
Op zich is daar niks vreemds aan, ik doe dat graag...een beetje mijmeren....en wat 'dom' voor me uit zitten kijken.
Ik zie een haas uit de maisvelden komen en denk nog, "tjee die is rood"!!
Toch pak ik voor de zekerheid maar even de verrekijker erbij...
Tot mijn stomme verbazing zie ik een ander dier. Het lijkt warempel wel een vos!
Maar in mijn beleving zie je die nooit laat in de namiddag, terwijl het zonnetje nog schijnt.. Okay, we zien wel eens een vosje in de schemering lopen, maar dan ook nog helemaal achter in de weilanden bij het kanaal...
Als de wiedeweerga pak ik mijn camera. Vosje is eigenlijk al wat te ver weg.
Han zegt nog 'je moet even naar de boerderij lopen, dan sta je dichter op het weiland'....
Ik ben vlug naar de boerderij gegaan en doorgelopen tot aan de 'kuilbult' en daar kon ik me verschuilen om de foto's te maken.
De vos was echt aan het sneupen door het weiland..
Op zoek naar.....??
"ALS DE VOS DE PASSIE PREEKT; BOER PAS OP JE KIPPEN".......
tot mijn opluchting kon ik de foto's nog aardig 'croppen' zodat de helderheid nog wat bleef...
De grutto
De oudste grutto , die voor zover bekend ooit in Europa heeft rondgevlogen, werd in april 2011 bij Krommenie dood aangetroffen. Deze grutto (geringd als kuiken) werd 29 jaar, 9 maanden en 8 dagen oud...(info Wikipedia)
Ik hoop dat deze prachtige vogels minstens zo oud mogen worden!!
* Nationale vogel sinds 2015
* staat als gevoelig op de rode lijst en heeft dringend behoefte aan bescherming!!
I
de weidebeekjuffer
Ik was al een tijdje op zoek naar de weidebeekjuffer...
Ik vind ze mooi! Waarschijnlijk heb ik ze , denk ik, wel eens eerder kunnen spotten ,want toen ik ze eenmaal had gevonden (bij een stromend beekje) leken het net vlinders.
Het vrouwtje van de weidebeekjuffer zet na de paring, die zo'n 15 minuten duurt, de eitjes met haar legbuis onder water af in waterplanten.
Ze verdwijnt daarbij dan soms helemaal onder water.
Had ik even geluk..... ze deed het speciaal voor mij vlak voor mijn neus!!
'Onze haas'
Ik weet precies waar z'n stekkie is.....Precies achter ons huis tussen twee weilanden in. Hoe mooi is dat!
Nog mooier wordt het als het gras 'twee kontjes hoog is', want dan voelt meneer de haas zich een vrije vogel en durft hij stiekem dichterbij te komen!
Want...
Zeg nou zelf..
Het gras (lees: de kroppen sla) is bij de buren toch altijd lekkerder?
Grote groene sabelsprinkhaan
"Goedemorgen!!
Wat bent u aan het fotograferen?"
Verschrikt kijk ik achterom. Ik had haar en later bleek ook haar mannelijke metgezel niet horen en zien aan komen.... Dat kon ook niet ,want ik stond met mijn achterwerk naar het loop pad. Druk bezig met mijn macro fotografie.
"Oh...ehh... een sprinkhaan" zei ik "best wel een grote"....
"Nou", zei de mevrouw, "ik ben op zoek naar de st. Jacobsvlinder. Maar het fladdert nog niet zo, zei ik net tegen mijn man. Dus ze zullen er nog wel niet zijn".
"Ik heb er een stukje terug net eentje gefotografeerd" ,zei ik.. (best wel trots, want...stond op mijn bucket-list)
"Als u nog een stuk verder loopt ,waar ook het Jacobskruid bloeit, dan maakt u misschien nog kans om daar ook deze vlinder te kunnen zien , ze zitten graag bij deze plant".
"Ja!! Dat weet ik wel!!".....(zei de dame best wel een beetje bits.......of zou ze jaloers geweest kunnen zijn?.....)
Ik ben in ieder geval blij met deze mooie grote groene kanjer!
En ja, óók met de St.Jacobsvlinder...ik was 'em' daar al een aantal jaren aan het zoeken....
love is in the air
Meestal, ik zeg meestal, heb ik mijn camera wel mee als ik ergens onderweg ben...
Graag fotografeer ik iets waar actie te zien is. Dat is ook meteen de moeilijkheid, want dan moet je rekening houden met je instellingen van de camera. Ik ben daar helemaal nog niet bedreven in, dus heb ik vaak te maken met teleurstellingen. Maar dat geeft niet...al doende leert men en ik ben een hobby-fotograaf natuurlijk. Ik hoef mijn geld er niet mee te verdienen.
Zo had ik afgelopen maand april toevallig mijn camera in de auto liggen . We zagen een buizerd en om te oefenen dacht ik 'deze ga ik effe mooi op de foto zetten'...
We stonden op een soort van dijkje in de Rottige Meente. Ik stapte uit de auto en stond mooi verdekt opgesteld achter onze auto! Han zegt nog 'je kan misschien die ooievaars ook wel even fotograferen'...Die had ik met het oog op de buizerd wel met een schuin oog gezien maar ..Mhah... hey... een ooievaar staat vaak maar wat op haar nest...niet zo spectaculair...toch?
Maar gehoorzaam als ik ben, draai ik toch maar de lens richting ooievaar.....
Krijg ik me daar een mooi staaltje 'sex van de bovenste plank'.......
Verder hoef ik niks te zeggen, foto's zeggen genoeg!!
kraai met rat
De laatste dag van maart j.l. liep ik over ons terras en zag ik in het weiland een kraai bijzondere verrichtingen maken....
Meteen maar effe mijn camera (thuis altijd binnen handbereik tegenwoordig) gepakt. De kraai was ergens met 'iets' aan het worstelen. Pas door de lens zag ik, dat het een hele dikke rat was.
Volgens kenners doet een kraai dit nooit.
Wel zag ik een nogal 'boze' buizerd verderop weg vliegen. Ik denk nu dat ik het allermooiste stukje van dit schouwspel heb gemist.
Namenlijk dat de buizerd de rat ving en de kraai er mee vandoor ging....
(foto's werden genomen tegen de zon in, niet zo fraai dus)
Adder
April, 2021, een mooie zonnige dag!!
Han en ik er op uit.....even lekker wandelen, d.w.z. dan neem ik altijd mijn rugtas mee met mijn camera, want je weet maar nooit wat voor moois je allemaal tegen komt in de natuur. Rare vogels genoeg.
We waren ergens in Drente, omgeving Westerbork.
Halverwege de wandeling zagen we een mooi bankje. Moe waren we beslist niet, maar het uitzicht was er prachtig. Daar moet ik dan altijd even van genieten....
Een beetje mijmerend en voor me uit starend hoorde ik het ritselen van een slang.
Ik zei nog tegen Han "beentjes omhoog, want voordat je het weet bijten ze je in de kuiten" (ik ben niet zo'n 'slangenmens')
Echter, het bleef bij gesis, want we hebben daar geen slang gezien!!
Toch bleef ik het wel spannend vinden eigenlijk.....een slang.....
Een stuk verder kwamen we weer op een flink stuk veld met heide . En weer was er daar dat gesis....
Plotseling zag ik een 'takje' ....dacht ik.....maar het bewoog...(een klein slangetje.)
Het verdween al gauw in de struikjes. Nieuwsgierig ik er achteraan, dat durfde ik wel, het was maar een kleintje immers...
Mensen vroegen ons wat we hadden gezien. Nou ja! Een slang (etje)...
Niemand was onder de indruk, ik denk dat de bezoekers daar op iets spannends hadden gehoopt. Maar ja! Poeh hee, ik kom uit de 'Fryske Wâlden' en zo vaak zie ik die beesten daar niet.
Een stuk verder , einde heide, het pad ging over in een bos, zag ik 'em'.......een knoepert!!
En toen werd ik de 'schijtbroek'
Han heeft rustig met z'n mobieltje de adder van dichtbij gefilmd en ik .......ik was blij met de verkeerde lens !!
Zeepbellen
In februari '21 vroor het dermate streng dat ik wellicht een 'bevroren zeepbel' kon maken.
Ik maar eens aan de slag. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan!!
want...
A....warm zeepsop wordt buiten gauw koud in de winter bij -7!
B....het waaide
C....de bel moest ergens 'goed' landen
D....de camera moet op een handig plekje klaarliggen
E....de instellingen moesten van dat moment worden bepaald
Pffftt, waar was ik aan begonnen! Het moest ook nog eens minstens -7 graden vriezen en dan moet je wel vroeg uit de veren!!
Dus goed warm aankleden, want...brrr koud!!
Op de eerste dag waaide het zo hard, dat ik mijn onderkomen moest zoeken in de broeikas. Daar groeide nog de rozemarijn dus dat kwam goed uit. De zeepbel 'plakte' er als het ware aan vast. Afwachten maar ... de bal hing in de takjes en waarempel er begon iets te 'wriemelen' in de bel ... Vlug! Een foto maken! Shit,camera ligt nog in de serre....tssss...
Dag1 mislukt, helaas!!
Dag twee lukt het me zowaar om de camera inderdaad ook bij de hand te hebben. Dus, blazen, wachten tot ie ergens aan vast blijft plakken (7 van de 10 keer knap 'ie' voortijdig) dan de wanten uit, camera pakken en klikken. Ik ben ietwat teleurgesteld over het resultaat.....
Op naar dag drie. Ik ben, denk ik, goed voorbereid, want ik heb nu mijn macrolens erop gezet en bovendien waait het niet meer zo erg. Alle kans tot lukken, want driemaal is scheepsrecht!!
Het resultaat is natuurlijk fotografisch niet perfect!! Maar hee... ik zie bloemen...bloemen die we vroeger thuis ook zagen op de ramen als we s'ochtends in de winter uit ons warme bed stapten en de ramen bevroren waren.
De Zwarte Haan
Het moet ergens in de zomer van vorig jaar zijn geweest toen ik op facebook las dat er op de Zwarte Haan flamingo's te zien waren.
Wij erop af. 'dat moest wêze'....
Toen we er kwamen zag ik dat het eb was! Boffen! Nu konden we mooi met de camera 's in de rugtas erheen lopen. Dacht ik... De flamingo 's stonden best nog wel ver weg!! Stoer zei ik tegen Han dat ik al eens vaker 'wad had gelopen' en dat dat niet zo moeilijk was !! En ik ben bovendien niet bang om een beetje vies te worden.
Gewoon een kwestie van schoenen uit en gaan met die banaan. Han zei "ik blijf wel op dit stuk bij de tassen
staan." Ik deed enthousiast mijn schoenen uit ...
Camera (een zware) in de hand ,zonnebril op en erop af. Het eerste stuk ging nog wel. Ik zakte maar een klein stukje weg in de klei. Daarna zakte ik dermate in het slik dat ik als een zwabberende wiebeleend dacht,
'dit moest lucia maar niet doen', ...
Ooit ga ik nog wel weer eens met een echte gids wadlopen..
Denk ik.....
(mijn voeten heb ik in een slootje gewassen en thuis ook nog wel 'tig' keer. (Stinkie-stankie!!)
Copyright © Alle rechten voorbehouden
CONTACT
